MensZijn wat is het mij waard.

Heimwee een gevoel wat ik zolang gewaar ben en met mij meezeul. De zwaarte verschilt van dag tot dag maar het is nog steeds aanwezig in mijn koffer.

Het verlangen daar te mogen zijn daar waar het vertrouwd aanvoelt, hoe mooi is dat. Zo af en toe word er iets geraakt of komt er een ervaring ( hoe kort ook) wat maakt dat er een weten is dat het in mij aanwezig is, gedurende al de jaren van mijn zijn.

Dat weten beland regelmatig door het gezeul met mijn koffer diep onderin. Het zeulen met mijn koffer geeft geen rust het maakt de reis niet prettig. Het verlangen van thuis te mogen zijn binnen mijn mensZijn word er alleen maar meer door versterkt lijkt het.

De behoefte om de koffer te laten zijn voor wat het waard is word groter en al bevinden zich er waardevolle stukken in, ik zou ze gewoon daar willen laten zijn.

Rust en contemplatie over niet wat had kunnen zijn maar gewoon zijn zonder gezeul.

Daar zit mijn kracht laat het zijn voor wat het waard is en daarbij verkracht het mijn Menszijn niet!

Toeval bestaat niet iets valt je Toe. Vanochtend was ik deze woorden aan het op type en ontving ik een door mij aangevraagde reading. Deze raakte en of u het gelooft of niet het paste zo binnen mijn gevoel en de woorden die bij deze korte mijmering hoort. Is dat wat men noemt dat iets resoneert ongeacht het voelde kloppend!

Met menselijke groet,

daniëlle

Leave a comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.